Ik ben er bijna, ik ben er bijna maar nog niet helemaal.
Morgen nog 2 uurtjes lopen en dan ben ik Santiago, heb er bewust voor gekozen het vandaag niet te doen omdat ik wil genieten van mijn binnenkomst en omdat ik enigzins een katet had vanmorgen =-O
Gisteren besloten me eens niet te ergeren aan de luidruchtige / feestvierende Spanjaarden maar me maar eens in het feest gedruis te storten.
Vele liters wijn, hapjes, liedjes en gespreken zijn ter tafel gekomen.
Als je een borrel op hebt kun je opeens alles verstaan.
Moet zeggen dat ik de enigste niet Spanjaard was, de rest lag al sinds 20.00 uur op bed.
Heb ontzettend gelachen en voordat ik het wist was het half 1.
Hup hup naar boven, zachtjes de deur open / dicht en mijn bed opzoeken maar dat gaat moeilijk in het donker.
Had gedacht snel te slapen maar nee, om mij heen vele snurkers en als je dan op let hoor je pas hoeveel verschillende soorten snurkers er zijn.
Op een gegeven moment kreeg ik de slappe lach hierom en om mij heen waren verschillende mensen die ssssttttttt!!!!! riepen :-)
Om 03.00 uur eindelijk in slaap gevallen en om 05.00 uur weer wakker omdat iemand zijn rugzak in ging pakken, toen was het mijn beurt om ssssstttt!!!! te roepen.
Het weekend zal ik eens voorzichtig proberen aan te geven wat de reis voor mij betekende maar makkelijk zal dat niet zijn, meestal valt alles pas later op zijn plek.
Wel wil ik afsluiten met een verhaal over een mede pelgrim.
Op een morgen zag ik een man die een riskja voort trok met daarin zijn flink gezette vrouw en de rugzakken.
Samen met een van de mensen waar ik op dat moment mee liep op de man afgestapt en gevraagd waarom dat was.
De vrouw antwoorde dat haar man haar tijdens hun huwelijk 80 keer bedrogen had en dat hij voor elke keer haar 10 km per dag moet voort trekken, 800 : 10 is 80 dagen precies de afstand van de Camino, op de vraag of ze nog doorgaan naar Finnesterre antwoorde de man een paar stappen bij zijn vrouw vandaan: wat mij betrefd wel want dan duw ik haar met riskja en al in het water